ΚΑΛΛΙΓΡΑΦΙΑ ΟΡΘΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

 
 


Τετράδιο καλλιγραφίας από τις εκδόσεις Καγιάφα. Ο εκδότικός οίκος είχε την έδρα του στην Πάτρα και ένα παράρτημα στην Αθήνα (Αιόλου 68). Από τη δεκαετία του '60.

ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙΟ ΜΟΥ

Η δημιουργία του νεοελληνικού κρατιδίου το 1830 και η οργανωτική προσπάθεια του Καποδίστρια ανέδειξαν ένα μείζον πρόβλημα στον τομέα της παιδείας. Ακόμη και αν υπήρχαν χρήματα για να ιδρυθούν πολλά σχολεία, δεν υπήρχαν αρκετοί δάσκαλοι για να δημιουργηθούν μικρά τμήματα. Ταυτόχρονα, η αναγκαιότητα οικονομικής ανόρθωσης του κράτους πρόβαλλε ως το πλεον σημαντικό ζήτημα και μοιραία υποσκέλισε τα υπόλοιπα. 
Έτσι, τα σχολεία εφάρμοσαν την αλληλοδιδακτική μέθοδο, σύμφωνα με την οποία οι μαθητές των μεγάλων τάξεων δίδασκαν σε αυτους των μικρότερων. Η μέθοδος των "πρωτόσχολων" είχε πολύ παλιά τις ρίζες της, άλλωστε.
Ωστόσο, στα χρόνια που έρχονται το κράτος μεγαλώνει και οργανώνεται καλύτερα. Οι δάσκαλοι εκπαιδεύονται πιο συστηματικά και οι παιδαγωγικές μέθοδοι της Ευρώπης επηρεάζουν αποτελεσματικότερα τα ελληνικά συστήματα. Μοιραία λοιπόν η αλληλοδιδακτική μέθοδος καταργείται και κάθε τάξη έχει πια το δάσκαλό της. Η εκπαίδευση πορεύεται έτσι μέχρι τη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα. Σ' αυτό το μεσοδιάστημα, ο αγώνας για τη Μακεδονία επιτάσσει την ίδρυση σχολείων στο οθωμανικό έδαφος ενώ στην ελεύθερη Ελλάδα πληθαίνουν οι φωνές για μεταρρύθμιση και εισαγωγή της δημοτικής γλώσσας.
Η μεταρρύθμιση του 1917-1920 εισάγει την καθομιλουμένη γλώσσα στην εκπαίδευση κάνοντας δεκτές τις θέσεις του Εκπαιδευτικού Ομίλου. Αμέσως συγγράφονται νέα αναγνωστικά υπό συντακτική επιτροπή: Ανδρεάδης, Δελμούζος, Τριανταφυλλίδης, Νιρβάνας, Παπαντωνίου). 
Το "Αλφαβητάρι με τον Ήλιο" παίρνει τον τίτλο του από τους ίδιους τους μαθητές και αποτελεί σταθμό στην εκπαιδευτική ιστορία. Βάζοντας στο επίκεντρο το παιδί και τη δημιουργικότητά του, όπως άλλωστε επίτασσαν η συμπεριφοριστική ψυχολογία και η παιδαγωγική της εποχής, το αλφαβητάρι έγινε πολύτιμο εργαλείο στα χέρια των δασκάλων. 
Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα εισήγαγε κι άλλα αλφαβητάρια: το 1929, το 1939 και το 1955. Η εκπαίδευση κατήργησε τα αλφαβητάρια μόλις το 1982. Τότε μόνο εισήχθησαν τα βιβλία "Η γλώσσα μου" σε τέσσερα τεύχη τα οποία χρησιμοποιήθηκαν μέχρι το 2005, οπότε και άρχισαν να εφαρμόζονται τα σημερινά.



Εικόνες 1 και 2 (πάνω): το "Αλφαβητάρι με τον Ήλιο"


Εικόνα 3 (κάτω): Το Αλφαβητάρι του 1955-1982 που γνωρίζουμε οι περισσότεροι.

Επίσκεψη.... καμήλας!

Φωτογραφία από τάξη του Δημοτικού Σχολείου Αστακού γύρω στα μέσα της δεκαετίας του '70.  Την φωτογραφία μας πρόσφερε η Αλέκα Κατσάνου και την ευχαριστούμε πολύ. Τα παιδιά δεν πρέπει να είναι πάνω από Γ΄ τάξη. Το κείμενο ανήκει στην Αλέκα: 

"Είμαστε στο προαύλιο του σχολείου και ο δάσκαλός μας είναι ο Στάθης Παπαδημητρίου. Εκείνη την ημέρα μας έφεραν μια καμήλα και φωτογραφήθηκαν μαζί της όλες οι τάξεις του σχολείου.
Mερικά από τα πρόσωπα που απεικονίζονται είναι:
Αμαλία Λουκέρη, Αλέκα Ντρίκου, Αλέκα Κατσάνου, Κώστας Ταπραντζής, Αδαμαντία Mπουμπούλη, Αθανασία Κλαδευτήρα, Νίκος Mάντζαρης, Νίκος Νιφόρος, Βασίλης Φραίμης, Φώνη Γιαννούτσου, Mάκης Mπότσιος, Γιάννης Mανωλόπουλος, Κώστας Κούτσικος, Βούλα Λύχνου, Ανθή Mπιτσάβα
Εκτός από τους Αστακιώτες, είχαμε κάθε χειμώνα και συμμαθητές από την Ήπειρο, νομίζω από τα Πράμαντα. Οι γονείς τους είχαν πρόβατα κι έρχονταν να ξεχειμωνιάσουν στον Αστακό. Έμεναν έξω από την πόλη, μετά τη διασταύρωση του Πλατυγιαλιού και οι συμμαθητές μας έρχονταν στο σχολείο ακόμη και με τα πόδια ή με ωτοστόπ. Αναγνωρίζω στη φωτογραφία δύο από τα παιδιά αυτά, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, των οποίων τα επίθετα είναι Βάνας και Καραδήμα" 
'Οπως φαίνεται ξεκάθαρα, η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στην πλευρά του σχολείου που σήμερα φιλοξενεί το κυλικείο.

Από σχολική εκδρομή (1952)

Φωτογραφία από εκδρομή του Δημοτικού Σχολείου. 
Η ημερομηνία πιθανότατα το 1952. 
Ευχαριστούμε θερμά την Αλέκα Κατσάνου που μας την πρόσφερε.